اصلا گور پدر هر چه خیر و مصلحت و آینده است!
وقتی دو نفر میخواهند به هم برسند، بگذار برسند!
تهش این است که میفهمند نمیشود و جدا میشوند دیگر. غیر از این است؟
به ما چه که انتهای این راه بن‌بست است!
به ما چه که آن دو از زمین تا آسمان فرق دارند!
تا بوده همین بوده! آدمی‌تا خودش تجربه نکند، درس نمیگیرد.
وقتی با گذشت چند سال و با وجود ازدواج، هنوز بگویند: «نگذاشتند که ما به هم برسیم»
وقتی هر چه بگویی و دلیل بیاوری به خرجشان نرود که نرود؛
بگذار به سنگ بخورد سری که درد میکند برای عشقی کورکورانه
لااقل اگر اشکی هست از روی ندامت باشد، نه از داغ هجران...
دلشکستگی علتش تاوان اشتباه باشد، نه حسرتِ نرسیدن...
بگذار دلشان خوش باشد به عشق
بگذار بچشند طعم وصال را
هر چه بادا باد
گور پدر فرداها